Verhaal over hebzucht

Verhaal over hebzucht

Er was eens een wijze man. Op weg naar huis kwam hij een marktkoopman tegen met een prachtige vogel. Hij kocht de vogel en dacht bij zichzelf: als ik thuis ben ga ik deze vogel lekker opeten, het is een mooi beest. Plotseling zei de vogel: 'Zoiets mag je niet denken!' De man schrok en vroeg: 'Wat, kun jij praten?' De vogel antwoordde: 'Ja, ik kan praten. Ik ben namelijk geen gewone vogel, ik ben een heel zeldzame en wijze vogel en ik kan je drie wijsheden geven. Wijsheden waar mensen iets aan kunnen hebben. Ik vertel je deze drie wijsheden, als je belooft mij direct daarna los te laten, zodat ik mijn vrijheid weer heb.' De man dacht na, de vogel kon praten dus hij moest wel wijs zijn. Als hij hem op zou eten kreeg hij de wijsheden niet. 'Ach,' zei de man, 'ik heb thuis nog wel wat anders te eten en drie wijsheden krijg je niet elke dag. Ik zal je loslaten, maar vertel mij eerst vlug die drie wijsheden en dan laat ik je vrij.'

De vogel zei: 'Als iemand je een absurd verhaal vertelt, wat onmogelijk is, geloof dat dan niet, ook al is het de hoogste minister, de koning zelf, de beste wetenschapper of filosoof. Geloof het niet.' 'Goed,' zei de man, 'dat is een mooie wijsheid.'  De vogel vervolgde: 'De tweede wijsheid is: Iemand die zijn grenzen kent, is wijs. Wie zijn grenzen niet kent, is een dwaas. Als je iets doet, probeer dan nooit het onmogelijke. Ken je beperkingen. Bij een mens die zijn eigen grenzen of beperkingen niet kent, gaat het altijd mis.' De man knikte en zei: 'Dat is ook een mooie wijsheid.' 'En,' zei de vogel, 'nu komt mijn derde wijsheid: Als je iets goeds doet, krijg daar dan later nooit spijt van. Als je iets slechts doet, dan mag je daar spijt vanhebben, maar doe je iets goeds, dan niet!' 'Dat zijn drie geweldige wijsheden', zei de man en hij hield zich aan de afspraak de vogel los te laten.

Nu heb ik je zojuist drie wijsheden verteld. Je bent nog maar een paar honderd meter verder en je bent ze al weer vergeten. Het komt door je hebzucht! Geloof je nu werkelijk dat ik zo'n grote diamant in mijn buik heb. Mijn eerste wijsheid was: Geloof nooit iemand (en vooral geen sprekende vogel) met een onmogelijk verhaal. Vervolgens probeer je een vogel met je blote handen te vangen! Dat kunnen mensen niet, domoor! Dat zou je toch moeten weten. Vogels hebben vleugels en mensen kunnen niet vliegen. Ken je beperkingen, was mijn tweede wijsheid. Ha, ha, wat een stommeling ben jij! En weet je de derde wijsheid nog?' De man stamelde: 'Als je iets goeds doet, moet je daar later nooit spijt van krijgen.' 'Goed zo', antwoordde de vogel. 'Maar wat deed jij? Jij kreeg spijt, werd heel boos en wist niet meer wat je deed. Ga nu naar huis en denk nu eens goed na over deze wijsheden en je eigenwijsheid. En word een wijs man door er een boek over te schrijven.' 

* Ter overdenking van dit verhaal over hebzucht
Aan wijze verhalen en spreuken heb je alleen iets als je er ook iets mee doet.